Świecznik stojący wykonany z cyny, posrebrzany. Wykonany w stylu klasycystycznym w połowie XIX w. przez warsztat Norblina z Warszawy.

Świecznik na okrągłej stopie. Trzon złożony z gruszkowatego nodusa, kanelowanej, stylizowanej kolumny toskańskiej i podwójnego nodusa pod miseczkową profitką, zaopatrzony w gruby kolec. Na spodzie stopy wyryty napis NORBLIN WARSZAWA.

Ilość 2 sztuki , znajduje się w nawie płd.

Świecznik stojący wykonany z cyny, w stylu klasycystycznym w roku 1841 przez warsztat K.P.

Świecznik na trójkątnej boni  o bokach wklęsłych, podpartej w narożnikach na lwich łapach. W polu jednego boku inicjały K.T. i data 1841.

Trzon złożony z wklęsłego przepasanego owalną obręczą pierścienia ustawionego na boni dźwigającego półkulisty talerz. Wyżej przewiązany wąskimi pierścieniami kulisty modus i wyżej zwężająca się ku górze belka przewiązana niżej szeroką, rozbudowaną obrączką, wyżej przechodzącą przez kulę zwieńczona profitką o prostych brzegach a silnym kolcem.

Świecznik znajduje się przy ołtarzu Św. Serca Jezusa w liczbie 4 sztuk.

Świecznik wykonany brązu srebrzonego w stylu eklektycznym, powstał około 3 ćw. XIX w.

Świecznik o trójkątnej bazie wspartej na umieszczonych w narożach wolutach. Krawędzie bazy wycięte łukami wklęsłymi ujętymi w szerokie listwy. Na ścianach gorejące serce w otoku. Wyżej kaboszon w kartuszu, powyżej wypukła o wklęsło-wypukłych falistych krawędziach poduszka. Na niej spoczywa nodus, od którego oddzielony pierścieniem i wałkiem wznosi się hełmowy  trzon , dekorowany główką dziecięca i zwisającym poniżej ornamentem złożonym z muszli i kampanull. Powyżej półkolista żłobiona poduszka oddzielona zróżnicowanymi pierścieniami od kaboszonu w formie odwróconej gruszki. Górną cześć zdobią „wole oczka”, profitka ukształtowana w formie dwuczęściowej rozszerzającej się czaszy z lekko wywiniętą warg. Ilość  6 szt. znajdują się na Ołtarzu Głównym kościoła parafialnego.

Relikwiarz wykonany z mosiądzu posrebrzanego i złoconego w stylu neobarokowym w 2 poł. XIX w..

Relikwiarz w kształcie monstrancji, stopa trójwałkowa, uskokowa, brzeg ozdobiony repusowanym ornamentem roślinnym. Tron w formie kanelowanej kolumny wynurzającej się z zamkniętego kielicha z liści palmowych. Głowica z wolutek, wyżej smukły kielich z mocno wywiniętą wargą dekorowaną płatkami liści, gloria promienista ozdobiona koroną wokół puszki z relikwiami Krzyża Świętego, składająca się z dwóch wieńców, wewnętrzny kwiatowy i zewnętrzny wstęgowy przeplatany winną latoroślą. Gloria zwieńczona cokolikiem z kulą i płaskim krzyżykiem, złocona. 

Monstrancja wykonana z mosiądzu złoconego, w stylu neorokokowym około połowy XIX w.

Monstrancja o wysokiej stopie, dekorowanej rokokowym ornamentem, z gruszkowym dekorowanym ornamentem roślinnym nodusem. Trzon zwieńczony półpostacią aniołka. Gloria promienista o wielokrotnej warstwie promieni tworzących zarys nieregularnego pięcioboku. Okrągła puszka ujęta w formę świątyni o motywach orientalnych. Boki puszki flankują dwie półkolumny zwieńczone baniastymi hełmami- połączone górą i dołem ornamentem rokokowym. Górny ornament zwieńczonym dużym cebulastym hełmem. Hełm wieńczą krzyżyki, na szczycie glorii kula na cokoliku. Stan monstrancji dobry.

Utworzony z cyny w stylu barokowym około XVII w.

Zbiornik na wodę, kulisty, złożony z dwóch półkul z łączeniem w formie wałka. U góry półkula z wklęśnięciem dookoła którego biegnie płaski wałek, zwieńczona umieszczoną  na cylindrycznej stopie kulą przewiązaną wałkiem z guzowym wklęśnięciem na szczycie: u dołu kran z kurkiem a kształcie przeplatających się wici.

Krzyż ołtarzowy żeliwny, złocony. Wykonany w stylu secesyjnym, powstał w 1 ćw. XX w.. Znajduje się na ołtarzu św. Józefa w kościele parafialnym . Krucyfiks o stopie okrągłej i cylindrycznym cokole, na nim dwustopniowa baza, z której wyrasta łaciński krzyż z Chrystusem. Nimb wokół głowy w kształcie płatkowej korony. Na ramionach krzyża rozpięty wieniec z kwiatów. W dół zwisa dekoracja złożona ze zwisających strun, uskokowo zwężających się 3 stopniowo ku dołowi.

Krzyż ołtarzowy, wykonany z miedzi i mosiądzu – repusowanych, i złocony. Styl barokowy, czas powstania to XVII/XVIII i XVIII/XIX w. Przechowywany w skarbczyku w kościele parafialnym.

Stopa na rzucie zbliżonym do elipsy z repusowanym wałkiem okalającym brzeg i płaską część pod trzon.

Cokolik podzielony wałkiem na cztery pola, dekorowane rytem ornamentem roślinnym.

Trzon złożony z dwóch odwróconych względem siebie kielichów: lejkowaty dolny i górny tulipanowy z wywiniętą rytowaną wargą. Trzon zakończony koroną z listków o postrzępionych blaszkach. Krzyż o ramionach zakończonych treflowo, brzeg ujęty w ornament paciorkowy, górne ramiona zakończone gruszami.

Awers: pełnoplastyczna postać Ukrzyżowanego. Nad figurą banderola z napisem INRI. Pod stopami Chrystusa czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W zakończeniach ramion repusowane, owalne plakietki z przedstawionymi w półpostaci Św. Jana Chrzciciela, Św. Mikołaja, Św. Józefa i Św. Antoniego.

Rewers: chrzest Chrystusa, w ramionach półpostać Św. Jana Chrzciciela z dzbankiem w lewej ręce.

Krzyż ołtarzowy wykonany z drewna inkustrowanego masą perłową oraz lanego bursztynu. Nie posiada żadnych cech stylowych. Wykonany w XX w. Znajduje się w nawie południowej kościoła parafialnego.

Krzyż na dwustopniowym, 8-bocznym cokole. Zamiast trzonu kapliczka z udrapowaną zasłoną, wewnątrz scena Adoracji Dzieciatka przez Maryję. Powyżej 8-boczny cokolik na nim krzyż o wykroju trójlistnym, wokół skrzyżowania ramion gloria. Za kapliczka płaski ornament.

Brzegi krzyża i cokolików ozdobione inkrustowanym ornamentem kostkowym z masy perłowej i ciemniejszego drewna. Przedmiot o charakterze ludowym.

Krzyż znajduje się w nawie południowej kościoła parafialnego.