Ołtarz wykonany z drewna polichromowanego i złoconego, w stylu barokowym, w II poł. XVIII w.
Ołtarz architektoniczny, portalowo-kolumnowy, jednoosiowy dwupoziomowy, w dolnej kondygnacji dwie pary kolumn ustawione na wysokich cokołach schodkowo występując do przodu, kolumny kompozytowe, ustawione na bazach, z wysokimi, dekoracyjnymi głowicami, na których wspiera się wygierowany nad kolumnami, nad kolumną wewnętrzną skosem zachodzący gzyms, z tyłu wąskie pasy akantowych uszaków, ściana z obrazem Chrystusa ukazującego serce cofnięta, przejście między kolumnami a ustawionymi przy ramie kanelowanymi, kompozytowymi pilastrami w narożu zaokrąglone, obraz w bogato profilowanej ramie, zamknięty u góry łukiem wklęsło-wypukłym z rokokowym, złożonym ornamentem, powyżej wsparty na wysokim gzymsie przerwany, wolutowy naczółek z wazonem, na osi wewnętrznych kolumn, na wolutowych wspornikach usadowione dwa putta, z tyłu za nimi malowane na desce anioły; górna kondygnacja utworzona przez dwa pilastry dekorowane płyciną z lambrekinowym zwisem, wsparte z boku przez wysmukłe uszy zakończone na dole małą wolutą, ozdobione na górnej krawędzi ażurowym grzebieniem, na osi obraz Św. Weroniki z chustą, powyżej 7 częściowa muszla, szczyt tworzy przerwany naczółek zbudowany z odcinków koła, z którymi łączy się cofnięte nieco sercowate zwieńczenie, na osi uszu wazony z kwiatami, w szczycie na osi gloria z sercem Chrystusa w cierniowym wieńcu.
Ołtarz polichromowany na biało, ze złoconymi kolumnami, pilastrami, listwami i ornamentami.
