Ołtarz główny – drewno polichromowane i złocone, styl manierystyczny wykonany w 2 ćw. XVIII w. Ołtarz marynistyczny uzupełniony ok. 1721 r w elementy barokowe.

Ołtarz drewniany, architektoniczny, portalowo-kolumnowy, z bramkami. W dolnej kondygnacji trójosiowy, w dolnej jedno, na wysokim cokole. Nad bramkami para obelisków wotami ustawiona na bazie, zwieńczona dekoracyjnym kwadratonem, dolna kondygnacja retabulum złożona z pary kompozytowych kolumn oplecionych winoroślą, ustawionych na wysuniętych do przodu, pokrytych ornamentami cokołach. W osi środkowej zamkniętej łukiem półkolistym z aniołami w polach pach, o bogatej arabeskowym ornamentem dekorowanej ramie mniejszy obraz Najświętszej Maryi Panny z dzieciątkiem w roccocowej ramie. Na zasuwie pierwszej obraz Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, na drugiej Zwiastowanie. Po bokach kolumn prostokątne, wąskie, zamknięte u góry łukiem półkolistym, monochromatyczne w tonacji obrazy św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja.  Poniżej elipsoidalne rolwerkowe kartusze, nad nimi kartusze okrągłe. Z boku na wysokości górnych kartuszy usadowione na długich, z wolutowym uszakiem konsolkach klęczące putka. Kondygnację oddziela szeroki fryz nad osiami bocznymi dwuczęściowy, w dolnej feston w górnej arabeska. Nad kolumnami impost z główkami aniołków, powyżej przerwany, trójkątny naczółek z usadowionymi na nim postaciami  dwu biskupów. Kondygnacja górna flankowana przez dwa mniejsze obeliski z kartuszami w dolnej części o kwiatowym zwieńczeniu, jednoosiowa.  Obraz św. Anny Samotrzeciej ujęty przez dwie hermy dźwigające wygierowany nad nimi, profilowany gzyms zwieńczony przerwanym, półkolistym naczółkiem, pośrodku stopa glorii z gołębica w polu. Ołtarz polichromowany na biało, ornamenty złocone, tło pod wotą przy obrazie NMP i w obeliskach z czerwonego aksamitu. Pod ołtarzem grób rzekomego Św. Feliksa.

Ołtarz znajduje się w prezbiterium.

Obraz Matki Bożej Szkaplerznej oleje na płótnie w stylu renesansowym  w 2 ćw. XVII w.

Obraz przedstawia Matkę Bożą z dzieciątkiem w Typie Szkaplerznej, przykrytych srebrnymi koszulkami,  spod których widoczne są jedynie twarze i dłonie. Obraz w rococowej ramie ze stylizowanym muszlowym ornamentem, z drugą wewnętrzną ramą zdobiona wotami w kształcie serc. Twarze i dłonie w jasnobrązowej kolorystyce.

Wykonanie techniki złotnicze srebro i złoto, w stylu barokowym w XVIII w.

Sukienki wykonane są ze srebra ze złoceniami na obramieniach szat. Ponadto złocone są cyzelowane korony, dodatkowo wysadzane szlachetnymi kamieniami. Koszulki pokryte są dekoracje, wśród której przeważają motywy roślinne (winne grona i róże ). Brzegi szat i szkaplerz zdobione sznurkami pereł. Na sukience dwie punce- jedna nieczytelna, druga OC S4 M. RIEDEL, prawdopodobnie pochodzące z okresu odnawiania.

Obraz Matka Boża Nieustającej Pomocy z początku XX w.

Zwieńczony tarczą słoneczną z monogramem maryjnym. To obraz kopia ikony przedstawiający Matkę Bożą z dzieciątkiem. Najświętsza dziewica wskazuje na swojego Syna. Wyraźnie widoczne wpływy malarstwa bizantyjsko-kreteńskiego jak i wpływów zachodnich.

Litery greckie to skróty nazw, umieszczone nad głowami  postaci oznaczają, że obraz przedstawia Matkę Bożą i Chrystusa.

Z lewej strony postaci wizerunek Michała Archanioła  po przeciwnej stronie Archanioł Gabriel. Matka Boże namalowana jest w półpostaci, w pozie hieratycznej i frontalnie. Na lewej ręce trzyma Chrystusa, a jej prawa dłoń spoczywa na piersi. Postaci nie spoglądają na siebie. Jezus jest zwrócony na lewo, w górę, na złote tło obrazu, zaś wzrok Matki skierowany jest wprost na tego kto się modli przed obrazem.

Obraz Św. Jana Nepomucena to tempera na desce w stylu barokowym, powstała ok. poł. XVII w.

Obraz namalowany na wyciętej według konturów postaci i płaszcza desce przedstawia św. Jana Nepomucena  zwróconego w lewo, w stroju kapłańskim- czarna sutanna, biała rokieta, futrzany mucet, i czarny biret. W lewym ręku  trzyma krzyż  przyciśnięty do piersi. Ma owalna delikatną twarz z ciemnymi oczami, wąskim nosem i niewielkimi ustami. Krótkie włosy sięgające karku, twarz okala ciemnobrązowa broda.

Okazała gloria z gołębicą Sucha Świętego - Rzeźba wykonana z drewna pozłacanego. Od Gołębicy, odchodzą promienie. Rzeźba jest częścią ołtarza głównego.

Obraz olejny na płótnie wykonany w stylu barokowym w 2 poł. XVIII w.

W antependium symboliczna Apoteoza Kościoła na ciemnoczerwonym tle murów i chmur alegorie Nadziei i Wiary – dwie kobiety – nad nimi gołębica, poniżej papieska tiara w dekoracji z festonów i cęgów. Alegoria Wiary przedstawiona jest z nakrytą szatą głową zwróconą w lewo, w wyciągniętej prawej ręce trzyma kielich, lewą podtrzymuje wielki łaciński krzyż. Alegorię Nadziei przedstawia młodsza kobieta zwrócona w prawo, u stóp wielka kotwica.

Wykonane z drewna polichromowanego, w stylu barokowym, w 2 ćw.  XVIII w. Ozdobne drzwiczki na których widzimy złoty kielich z Hostią. Jest integralna  częścią Ołtarza Św. Walentego

Obraz olejny na płótnie wykonany w stylu barokowym na przełomie XVII/XVIII w.

Obraz znajduje się w zwieńczeniu prawego bocznego ołtarza /przy chórze/. Przedstawia św. Marię Magdalenę, ukazaną w popiersiu, w typie „trzy czwarte”. Owalna głowa świętej przechylona jest na jej prawe ramię. Nos prosty, usta wąskie, z lekko wysuniętym podbródkiem. U dołu przesłonięty słabo czytelny napis po łacinie. Twarz Marii Magdaleny jasna, okolona czarnymi upiętymi z tyłu włosami. Tło neutralne szaro-niebiesko-brązowe.